Mijn naam is Jan Scheepens, ook ik ben Europafan

Waarom?

Los van Nederlander en Bestenaar ben ik ook wereldburger, solidair met iedereen, van welke achtergrond dan ook.

Klinkt bombastisch maar : “Wij” moeten het samen maken en ik ben en voel mij persoonlijk verantwoordelijk, hoe klein mijn bijdrage ook moge zijn, voor het welslagen van deze wereld.

Een keuze voor een groter verband dan ons kikkerlandje is voor mij dan ook heel logisch.

Nederland is klein, succesvol en van oudsher zeer internationaal gericht.

Het is een farce, achterhaald en gevaarlijk,  om te denken “dat Nederland het wel in zijn eentje kan redden”. De grote problemen waar we nu voor staan vragen om grote oplossingen!

Europa en de wereld zijn veranderd van stam, dorp, gewest, land tot wat het nu is: je communiceert nu net zo makkelijk met je buren als met iemand die bv in het buitenland woont.

Niets om bang voor te zijn, de wereld ligt open !

Daarom nodigen wij iedereen uit de positieve kanten van Europa mede te belichten op :

 europafan.nl

Stuur jouw bijdrage naar

infor@europafan.nl

Ik ben een europafan.

Aan tafel, toen ik nog jong was, ging het vaak over de politiek. Mijn vader was in het jaar voordat de tweede wereldoorlog uitbrak, bijna tien maanden gemobiliseerd geweest. Hij was vaak bang geweest in al die maanden, want hoewel Nederland angstvallig neutraal probeerde te blijven, geloofde hij de belofte van Hitler niet zo erg. Voor mijn vaders gevoel konden de Duitsers iedere nacht Nederland binnen vallen. Toen dit in mei 1940 gebeurde was de eenheid van mijn vader, geen partij voor de geoliede oorlogsmachine van het Duitse leger. Voor de tweede keer in nog geen dertig jaar werd Europa in bloed gedompeld.

Aan tafel, zo’n tien jaar na de oorlog, als het over de politiek ging, sprak mijn vader over de samenwerking binnen Europa, die na de oorlog opgang kwam. Hij was hier lyrisch over. Het gesprek ging bijna nooit over wat de Duitsers, Nederland hadden aangedaan. Nee mijn vader was vol van de samenwerking tussen, vooral Duitsland en Frankrijk. Twee aartsvijanden die elkaar om de zoveel jaar bevochten, telkens weer, werden nu vrienden. Voor mijn vader brak er een paar jaar na de oorlog een tijd van stabiele vrede aan, ondanks de dreiging uit het Oostblok. Het leven was nog zwoegen om ons te eten te geven en welvaart was nog ver weg, maar de dreiging die hij tien maanden aan de Peelraamlinie gevoeld had was weg.

Aan tafel, tijdens het eten met ons gezin, toen er nog weinig welvaart was en wij blij waren als we ieder jaar een varken konden slachten, werd ik door de verhalen en uitspraken van mijn vader, een Europafan.

Adrie Brands

Artikel online :
https://pleinbest.nl/uitgelicht/ik-ben-een-europa-fan